Kjo ndjenje qe quhet mall

Sa here qe degjoja zerin e njerzve qe jetonin larg vendit prekesha dhe mendoja ne heshtje per ta dhe malli i tyre me dukej aq i bukur dhe i ndjeshem.
Po sot qe jam ketu larg vendit tim po e perjetoj vehte kete ndjenje te madherishme qe quhet mall qe ndonjehere eshte i lotshem ,ndonjehere i dhimbshem ,ndonjehere nostalgjik po gjithmone mbetet mall .
E kthej koken pas ,ne ate vend ku u rrita dhe mendoj se ka qene aq bukur sa vlerat e verteta njeriu i perjetoka kur ato sjane me.
Veshtroj perhumbshem ne nje harte dhe ndjej se nje pjese e imja emocionale shtrihet thellesisht mbi te .
Mall ,cgje te solli ne kete bote dhe mbete perjetim me i bukur.
E dija se largesia bren ,e dija se lotet do ishin pjese e saj ,eshte bukur te duash vendin tend ,besomeni eshte magjike te ecesh ne dheun tend ,thjesht ndjehem mire ketu ku jam ,jam e lumtur se jetoj me njeriun qe dua ,por falme o zot kete mall dua ta shpalos dhe te jem krenare per ate vend ku erdha ne jete dhe u bera njeri .

Vetmia

Nje fragment nga poezite e famshme te poetit spanjoll Antonio Manchado i cili me ka lene nje mbrese rrenqethese.....................

Mi pate zhdukur zot gjithe me te dashur c/kisha
po ndjema zemren zot qe dot kurre nuk fjeti
rrembeve harene dhe gezimet e mija
tash mbeta vetmuar vec une dhe deti..........................................
Sado ka lumturi ne kete bote perseri trishtimi na puth syte mengjeseve