Monday, May 07, 2007

Neruda ka ardhur sot ne endrat e mija


E humbem edhe kete muzg.


Asnje nuk na pa kete nate perdore ndersa nata blu ra mbi boten.
Kam pare nga dritarja ime, fiesten e perendimit ne majat e largeta te maleve.
Nganjehere nje pjese dielli, digjej si nje monedhe ne doren time.
Te kujtova ty me shpirtin tim te ngrysur, ne ate merzine time qe ti e njeh.
Ku ishe atehere? Kush tjeter ishte aty? Duke thene cfare?
Perse do e gjithe dashuria te me vije mbi mua kur jam i merzitur dhe ndjej qe ti je shume larg?

Libri ra qe gjithmone mbyllej ne muzg, dhe trikoja ime blu u mblodh si nje qen i lenduar tek kembet e mia.

Gjithmone, gjithmone ti kthehesh mbrapa neper netet, drejt statujave te fshira te muzgut.

Te dashur miqte e mij ka ndonje koment te bukur mbi keto vargje perla ????

photo source : http://www.kle.nw.schule.de/hanna-heiber-schule/picasso-pablo-dora-maar-seated-2802675.jpg



6 comments:

Anonymous said...

rrofsh motra per kete vjershe.siç e di e kam shume qejf Neruden por kete vjershe nuk e kisha degjuar me pare..

ELAIS said...

Shume e bukur.

ET said...

Edhe une se pata lexuar me pare.
Faleminderit per prurjen Kastadiva.

kastadiva said...

falemderit juve miq!

belle_fleur said...

Perle e vertete!

gracias kastadiva:))

kastadiva said...

falemderit ty Belle!