Nje fragment nga poezite e famshme te poetit spanjoll Antonio Manchado i cili me ka lene nje mbrese rrenqethese.....................
Mi pate zhdukur zot gjithe me te dashur c/kisha
po ndjema zemren zot qe dot kurre nuk fjeti
rrembeve harene dhe gezimet e mija
tash mbeta vetmuar vec une dhe deti..........................................
Sado ka lumturi ne kete bote perseri trishtimi na puth syte mengjeseve
Wednesday, February 06, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
Oh sa e trishte...
shume trishtim poete.pranvera vjen shpejt. ing
largoju trishtimit poete. ing
shume trishtim poete.rri sa me larg trishtimit.ing
flm ing..nuk e kam shkruar une kete poezi!
belle: vertet!
Gëzuar Festën e Gruas!
flm Neki.gezuar dhe gruas tende!
Fillimisht doja te vecoja nje pasazh, por s`munda. Poezi madheshtore!
Poezi tmerresisht e bukur. Jane keto momente qe poeti ka hedhur ne leter notat e trishtimit,me nje mjeshteri te jashtezakonshme.
"Kam mbetur vetem une dhe deti".
KLithme rrengjethese,por sigurisht ai nuk eshte vetem,eshte dhe deti me te.Mua me pelqejne poezite e trishta...Dhe diamantin kur e zbulojme eshte me dhe,por e dime qe brenda fshihet nje gure me vlere,me shume vlere.E tille eshte kjo poezi.
Flm kastadiva.
Mirese te gjeta
tropoja : flm!
ardita: mirese vjen! pershendetje!
Post a Comment