Friday, December 22, 2006


Ti hyre ne zemren time nga kjo dere ,
e dole po nga kjo dere
dhe tani traret e zemres sime kercasin
nga dhimbja e kujtimit tend...

5 comments:

tetena said...

Nuk ka dhimbje me te madhe ne zemer se dhimbja mbas ndarjes por me pas (te siguroj) vjen çudia me e madhe, harrimi i dhimbjes me dashurine tjeter. Sidoqofte, mendoj, qe dashuria mund te jetohet e plote vetem po te jesh dy, dhe nese njeri nuk ka me dashuri, tjetri duhet te kaloj mes dhimbjes per te gjetur te vertetin. Nga pervoja, asnjehere koken mbrapa, nje keshille nga perrallat e femijerise (sa llafazane jam) ?
Nderkohe gezuar vitin e ri

Agobooks said...

Të harrosh dhimbjen dhe të ...burgosësh kujtimet më të ëmbla! Dikush, diku, për dikë e ka thënë...!
Vit të mbarë!

kastadiva said...

Faleminderit per pershtypjen Tena

kastadiva said...

Me pelqen qe vlereson poezite e mija .Kalofshi mire per N.Agon

edrus said...

Oferta e fundit e nje ndermarrje qe prodhon dyer dhe dritare:"nese nderron te gjitha dritaret,dyert ti nderrojne gratis".

Nisur nga kjo,perse duhet te rrish qe te degjosh rrengellimen e portes se vjeter... o nderroje me nje te re(dhe zhurmat natyrisht zhduken),o do te ngelesh duke 'vajisur' gjithe jeten me vajin e shpirtit(dhe ne kete rast,fjala 'vaj' merr kuptimplote te dy kuptimet e saj,vaj si element lubrifikimi,dhe 'vaj' si te qarat e pafundme per ate c'ka shkuar dhe e kote qe te rrish e ta kujtosh)